Przy ladzie

Wampir

- To nie jest legalna praca. - westchnął - Wszelkie uwagi o niebezpieczeństwach są zapisane w notkach do zadaniach. Jeśli dostaniesz za to dodatek, to również będzie zapisane. - dolał jeszcze mleka kotu do szklanki, gdy ten zaczął miauczeć. - Pieniądze, które dostaniesz za jedno zadanie... nie liczę tego, odkładam tylko w... pewne miejsce, ale jeśli powiem Ci, że najprostsze są wypłacane paroma banknotami o wartości pięćdziesięciu?

Demon

Zamruczała zadowolona i przymknęła oczy. Lubiła takie akcje. Zrobiło jej się głupio, gdy przyłapała się na mruczeniu.

- Wchodzę w to! - cicho krzyknęła i uderzyła otwartą dłonią o ladę. - Masz dla mnie pierwsze zadanie?

Wampir

Rozłozył znów kartkę i wygładził na blacie.
- Wybierz sobie. - uśmiechnął się mrużąc oczy.
Na kartce znajdowały się obecnie tylko trzy zadania;
~ Niejaki "D" prosi o wyniesienie z biblioteki rzadkiej książki o tytule "Trzy cuda niebios" i dostarczenie jej do tzw "Informatora", którym jest tutaj Dylan.
~ "K" zostawienia trzech małych pakunków w zaznaczonych przez niego miejscach.
~ Zaś "R" prosi tylko o naznaczenie specjalnie przygotowanym przez niego atramentem czterech miejsc, wszystkich na innym końcu miasta.

Demon

Zamyśliła się chwilę, studiując uważnie kartkę.

- Nie uśmiecha mi się bieganie z atramentem tam i z powrotem po mieście, ale za to... Noszenie książek mam już opanowane, co nie? - uśmiechnęła się szeroko i zamachała zainteresowana ogonkiem. - To z naszej miejscowej biblioteki, tak? Czy za kradzież książki naprawdę można zgarnąć aż tyle kaski? - Zamrugała zdziwiona. Wydawało jej się to trochę podejrzane. Zadanie wydawało się za proste, a kasa za nie miała być niemała.

Wampir

- Tak, z miejscowej. - jest obecnie zainteresowany głaskaniem kota, który głośno mruczał. - Nie mam pojęcia. Może i ta książka jest strzeżona... lub trzymana w specjalnym pomieszczeniu pełnym pułapek. Ja tu jestem tylko pośrednikiem...
Zaśmiał się nagle, gdy kotek zaczął lizać jego palce.
- Baronie von Beep, ale ja już myłem ręce! Tak... tutaj pocałuj. - wskazał palcem policzek, pochylając się lekko. Zaśmiał się znów, gdy kociak to zrobił.

Demon

- To nie może być aż tak trudne? - spytała bardziej siebie i zerknęła na kota. Usiadła po turecku na ladzie kawałek od nich. Ogon zwisał jej smętnie z blatu. Macha nim jak wahadło w starym zegarze. Wciąż zastanawiała się, jak to zrobić.

Wampir

- Dooobry kotek... zjadłbyś coś, hm? Ale to za chwilkę, panienka się namyśli, a wtedy będziesz miał ucztę. - nie przejmował się, że to może głupio wyglądać. Po prostu mówił do kociaka, którego spojrzenie jasno dawało do zrozumienia, że nie rozumie ni słowa Dylana. Jednak było mu dobrze, więc wciąż się przymilał.
Zerknął kątem oka na Sophię. Był ciekawy, o czym myśli.

Demon

Nie bardzo słuchała Dylana, ale jej uszu dotarło coś tam o jedzeniu.

- Jemy? - zaciekawiła się. Wciąż będąc na blacie, przeszła po nim na czworaka i usiadła jak kot. Naśladując ruchy kota, zamachała ogonem.

Wampir

Oparł głowę na dłoni
- Cóż... tak dużych kotów chyba nie przygarniam. Chyba nie wykarmię Cię skrawkami. - uśmiechnął się wesoło.

Demon

Zrobiła minę zbitego psa i zwiesiła smutnie ogon. Lekko się zgarbiła.

- Rozumiem... - zachlipała teatralnie. - Jestem dyskryminowana w świecie kotów z powodu swojego wzrostu. - Spojrzała na niego ze łzami w oczach.

Wampir

W jego oczach pojawiło się współczucie
- To.. to jest chamska manipulacja! - stwierdził - Jeśli najesz się skrawkami, to dostaniesz. Najesz się, hm? - spojrzał długo i pytająco.

Demon

- W sumie to jem głównie surowe mięso, ale miło, że pytasz... - Wyszczerzyła kły i nachyliła się nad kotem. - Niestety on pewnie nie jest w menu? A szkoda... - Oblizała się mimowolnie.

Wampir

Złapał nagle kota i przytulił
- O nie, nie! Baron von Beep, ani żaden inny futrzasty klient tego sklepu nie są częścią menu. - podrapał kociaka - One są... takie słodkie! Jak w ogóle można myśleć o ich zjedzeniu? - zapytał z wyrzutem w głosie.

Demon

- Jestem głodna... - jęknęła żałośnie. Rozejrzała się po sklepie, szukając czegoś zjadliwego, ale większość opakowań nie wyglądała zachęcająco. Otarła ślinę z kącika ust. - Zjadłabym cokolwiek, co za bardzo się nie rusza... - westchnęła. - Ostatnio udało mi się złowić kilka ryb!~ - pochwaliła się.

Wampir

- To... to świetnie? Tak myślę... - mruknął. Perspektywa zabijania zwierząt była dla niego mało zachęcająca, dlatego nie ma części mięsnej w swoim sklepie. Sprzedaje tylko paczkowane szynki i temu podobne. Sam osobiście je bardzo mało mięsa.
- Wiesz, jeśli jesteś głodna, to są w mieście... restauracje. Czy ulicę dalej masz sklep mięsny.