Dylan Keith

Wampir

Imię: Dylan
Nazwisko: Keith
Data urodzenia: Trzynasty grudnia… nie mówi, którego roku. Na pewno pamięta, ale nie chce powiedzieć.
Rasa: Wampir.

Wygląd: Wygląda na około dziewiętnaście lat. Ma blond włosy, sięgające mu do ramion i najczęściej związane gumeczką w wysoką kitkę. Kocio-zielone oczy chowa zazwyczaj za limonowymi goglami. Ma jasną skórę i sto siedemdziesiąt jeden centymetrów wzrostu. Zawsze stara ubierać się modnie i wygodnie. Nie rozstaje się ze swoim telefonem komórkowym, (który ma pękniętą szybkę, mnóstwo naklejek i parę breloczków) ani ze słuchawkami. Na plecach, między łopatkami, znajduje się niewielka, wypalona blizna w kształcie węża wgryzającego się we własny ogon.

Charakter: Zazwyczaj wesoły i przyjaźnie nastawiony. Umie dochowywać tajemnic, które niektórzy jegomoście nocami lubią mu wyjawiać. Uczynny, bardzo rzadko odmawia pomocy mimo, że wydaje się być osobą, która poza sobą nie przejmuje się nikim innym. Ale to tylko takie wrażenie. Mimo przyjacielskiego nastawienia, jest cynikiem, a gdy ma zły humor to krytykuje wszystko, co się da – na szczęście nie zdarza się to często. Nudzi go monotonność, poza pracą potrafi zrobić głupie rzeczy, jednak, jeśli coś się dzieje, pozostaje jak zwykle spokojną osobą. Woli słuchać niż mówić. Czasem osoby, które o nim mówią, a nie znają jego imienia, nazywają go „panem pomocnym”. Zazwyczaj wiadomo, o kogo chodzi.

Hobby: Głównie moda. Czyta dużo książek i po cichu zajmuje się nielegalnymi sprawami. Chciałby zostać projektantem, więc w jego szafkach wala się dużo szkiców. Poza pracą najczęściej można go złapać, gdy spaceruje po lesie czy parku, albo w sklepach z ubraniami. Podobno kolekcjonuje dziwne przedmioty, ale nikt nie wie, po co.

Historia: Nie jest nikim specjalnym. Nie został ugryziony przez wampira, lecz jak był dzieciakiem, to jakaś wiedźma rzuciła na niego klątwę. Po co? A kto to wie. W parę lat stał się powoli nocnym drapieżnikiem, co zaowocowało wyrzuceniem go przez rodziców z domu, na ulicę. Nie trudno było mu przeżyć. Swoim dziecięcym wyglądem zwabiał wielu podejrzanych ludzi, których zmieniał potem w swoje ofiary i wcale mu to nie przeszkadzało. Może był w zbyt dużym szoku po przemianie i odrzuceniu przez rodzinę, żeby się tym w ogóle przejmować. W ten sposób przeżył parę lat, póki nie spotkał paru sierot, żyjących na ulicy i kradnących, aby przeżyć. Przygarnęli go do siebie i wtedy zaznał przyjemności picia i jedzenia, czego nie dawała mu krew – nawet ograniczył ją do kilku łyków tygodniowo. Mimo łączącej dzieciaki przyjaźni i dobrego życia, – choć na ulicy - po latach postanowił odejść, ponieważ przestał się czuć dobrze w ich towarzystwie. Cały czas miał wrażenie, że do nich nie pasuje. Kierowany pogłoskami przybył tutaj - w miejsce, gdzie mieszkają razem najróżniejsze nieludzkie indywidua. I tutaj właśnie jest jego dom.

Zawód: Ekspedient w sklepie. Można spotkać go tam za dnia, ale najczęściej pracuje na nocnej zmianie. Posiada też listę „osób potrzebujących pomocy” niekoniecznie całkiem legalnie, ale… opłacalnie. Ochotniczo krytykuje też sposób ubioru innych, - lecz robi to w bardzo sympatyczny sposób.
Związki: Wolny…, jeśli pytasz czy czegoś szuka, to weźmie to, co zaoferujesz.

Administrator

Akcept. Mimo że nie ma wielu osób jeszcze, to życzę miłej gry.